“آموکسی‌کلاو ولانات”، معمولاً به نام “آموکسی-کلاو” یا “آگومنتین” شناخته می‌شود، یک داروی آنتی‌بیوتیک است که از آموکسیسیلین و اسید کلاوولانیک تشکیل شده است. آموکسیسیلین یک آنتی‌بیوتیک نوع پنیسیلین است و کلاوولانات کمک می‌کند تا مقاومت باکتری‌ها نسبت به آموکسیسیلین جلوگیری شود. این ترکیب برای درمان انواع مختلف عفونت‌ها مؤثر است.
آموکسی‌کلاو برای درمان چه بیماریهایی مفید است
آموکسی‌کلاو یا آموکسیسیلین-کلاولانات برای درمان انواع عفونت‌های باکتریایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو در برخی از شرایط زیر موثر است:
- عفونت‌های دستگاه تنفسی: شامل سینوزیت، برونشیت است.
- عفونت‌های گوش: همچون التهاب میانی گوش.
- عفونت‌های دستگاه ادراری: شامل سیستیت و پیلونفریت است.
- عفونت‌های پوست و بافت نرم: مانند سلولیت.
- عفونت‌های دندانی: برای برخی از فرآیندهای دندانپزشکی یا جرم‌های دندان
مهم است به یاد داشته باشید که این دارو توسط یک متخصص در حوزه بهداشت تجویز می‌شود و انتخاب مناسبی بر اساس تشخیص خاص و عوامل سلامتی فرد است. همیشه به راهنمایی پزشک خود در مصرف هر دارویی پایبند باشید.
مصرف آموکسی کلاو برای کودکان
آموکسی‌کلاو ممکن است در دوره‌ها و با دوزهای مناسب، برای کودکان به منظور درمان عفونت‌های باکتریایی تجویز شود. معمولاً مقدار دارو بر اساس وزن و سن کودک، و شدت عفونت تعیین می‌شود. اهمیت دارد که دقیقاً از دستورات ارائه‌شده توسط پزشک پیروی شود.
استفاده‌های متداول آموکسی‌کلاو در کودکان شامل درمان التهاب‌های گوش، سینوزیت، عفونت‌های دستگاه تنفسی، عفونت‌های دستگاه ادراری و عفونت‌های پوستی می‌شود.
با این حال، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، از جمله آموکسی‌کلاو، همواره باید تحت نظر یک متخصص باشد. پزشک متخصص عواملی چون سابقه پزشکی کودک، حساسیت‌ها و نوع خاص عفونت را قبل از تجویز دارو در نظر خواهند گرفت.
والدین باید دارو را دقیقاً به شیوه تجویز‌شده توسط پزشک، برای کودک خود استفاده کنند و حیاتی است که دوره کامل آنتی‌بیوتیک حتی اگر علائم کودک بهبود یابد قبل از پایان مصرف دارو تکمیل شود. این کمک می‌کند تا جلوی گسترش باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک گرفته شود.
مصرف آموکسی کلاو برای بزرگترها
آموکسی‌کلاو به طور معمول برای بزرگسالان به منظور درمان انواع عفونت‌های باکتریایی تجویز می‌شود . مقدار و مدت زمان درمان به عواملی نظیر نوع و شدت عفونت، شرایط سلامت فرد، و دیگر داروهایی که شخص ممکن است مصرف کند، وابسته است.
برای بزرگ سالان حیاتی است که آموکسی‌کلاو را دقیقاً به شیوه تجویز‌شده توسط پزشک مصرف کنند و دوره کامل آنتی‌بیوتیک را تکمیل کنند.
همچنین، این موضوع اهمیت دارد که به پزشک در مورد هر نوع بیماری موجود، حساسیت‌ها یا سایر داروهای مصرفی اطلاع داده شود تا از استفاده ایمن و موثر آموکسی‌کلاو اطمینان حاصل شود.
اهمیت تکمیل دوره مصرف آموکسی کلاو
حتی اگر علائم قبل از تمام شدن داروها بهبود یابد،مصرف آموکسی کلاو در زمانبندی مقرر شده کمک می‌کند تا از گسترش باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک جلوگیری شود.
عوارض جانبی آموکسی کلاو
آموکسی‌کلاو، مانند هر داروی دیگری، ممکن است برای همه مناسب نباشد و مضر یا اثرات جانبی داشته باشد برای:
- واکنش‌های حساسیتی: افرادی که به پنیسیلین یا آنتی‌بیوتیک‌های سفالوسپورین حساسیت دارند، باید از مصرف آموکسی‌کلاو خودداری کنند زیرا ممکن است واکنش حساسیتی ایجاد کند.
- مشکلات کبدی: افرادی که مشکلات کبدی دارند، باید در مصرف آموکسی‌کلاو محتاط باشند، زیرا این دارو در کبد متابولیسم می‌شود.
- مشکلات کلیوی: افرادی که به بیماری شدید کلیه دچار هستند، ممکن است نیاز به دوزهای تنظیم‌شده‌تر آموکسی‌کلاو داشته باشند.
- مونونوکلئوز (مونو): آموکسی‌کلاو ممکن است در برخی افراد مونو، علائمی نظیر آکنه پوستی ایجاد کند.
- مشکلات گوارشی: افرادی با سابقه مشکلات گوارشی، به ویژه کولیت، ممکن است علائم را تشدید کنند.
همیشه با یک متخصص در حوزه بهداشت مشورت کنید تا تعیین کنید آیا آموکسی‌کلاو با در نظر گرفتن سابقه پزشکی و وضعیت فعلی سلامت شما ،برای شما ایمن است یا خیر.
آموکسی کلاو در چه دوزهایی موجود است ؟
آموکسی‌کلاو در دوزهای مختلفی موجود است که به وزن، نوع عفونت، و سایر عوامل پزشکی و دارویی بستگی دارد. دوزهای معمول شامل:
- آموکسی‌کلاو 250/125 میلی‌گرم: این دارو معمولاً شامل 250 میلی‌گرم آموکسیسیلین و 125 میلی‌گرم کلاولانیک اسید است.
- آموکسی‌کلاو 500/125 میلی‌گرم: این دارو شامل 500 میلی‌گرم آموکسیسیلین و 125 میلی‌گرم کلاولانیک اسید است.
- آموکسی‌کلاو 875/125 میلی‌گرم: این دارو دارای 875 میلی‌گرم آموکسیسیلین و 125 میلی‌گرم کلاولانیک اسید است.
هر دوز ممکن است بر اساس شدت عفونت و توصیه پزشک تغییر کند. همیشه از داروساز یا پزشک خود اطلاعات دقیق در مورد دوز معین و نحوه مصرف آموکسی‌کلاو را بپرسید. همچنین، از تجویز دقیق و نظارت پزشکی بر مصرف دارو به منظور اطمینان از اثربخشی و ایمنی درمان اطمینان حاصل نمائید.
آموکسی‌کلاو نباید با داروهای زیر ترکیب شود:
- پروبنسید: این دارو که برای کاهش اسید اوریک خون به کار می‌رود، ممکن است با حذف آموکسیسیلین از بدن تداخل کند و احتمال افزایش سطح و اثرات جانبی آن را افزایش دهد.
- آلوپورینول: که برای درمان نقرس و سنگ کلیه استفاده می شود، ممکن است خطر بروز آکنه پوستی را در هنگام استفاده همزمان با آموکسی‌کلاو افزایش دهد.
- متوترکسات: ترکیب آموکسی‌کلاو با متوترکسات، یک داروی استفاده شده در درمان شرایط مختلف، می‌تواند خطر سمیت متوترکسات را افزایش دهد.
- ضد انعقادهای خون (آنتی‌کوآگولانت): آموکسی‌کلاو ممکن است اثرات داروهای ضد انعقاد را تقویت کرده و خطر خونریزی را افزایش دهد.
همیشه به پزشک خود اطلاع دهید که در حالتی که هر یک از داروهایی را مصرف می‌کنید و یا هر گونه مکمل یا محصول گیاهی دیگری استفاده می‌کنید تا از امکان تداخلات پتانسیلی مطلع شوند. این فهرست کامل نیست و یک پزشک متخصص می‌تواند راهنمایی خاصی بر اساس پروفایل سلامت فردی شما ارائه دهد.
آموکسی کلاو برای سینوزیت
دریک آزمایش انجام شده در آمریکا با هدف: مقایسه اثربخشی و تحمل یک دوره 3 روزه آزیترومایسین با یک دوره 10 روزه آموکسی سیلین/کلاوولانیک اسید در درمان سینوزیت حاد در بزرگسالان.
بیماران و روش‌ها: 100 بیمار بالغ مبتلا به سینوزیت حاد در یک مطالعه باز تصادفی وارد شدند. تشخیص بالینی سینوزیت با آندوسکوپی بینی، رادیوگرافی سینوس و (در صورت امکان) با کشت آسپیره سینوس تایید شد. بیماران برای دریافت آزیترومایسین (500 میلی گرم یک بار در روز به مدت 3 روز) یا آموکسی سیلین/کلاوولانات (625 میلی گرم هر 8 ساعت به مدت 10 روز) تصادفی انتخاب شدند.
یافته‌ها: علائم و نشانه‌های سینوزیت در بیماران تحت درمان با آزیترومایسین به طور قابل توجهی سریعتر برطرف شد. در پایان درمان (روزهای 10-12)، 95 درصد از بیماران در گروه آزیترومایسین و 74 درصد در گروه آموکسی سیلین/کلاوولانات درمان شدند. شرایط بقیه بیماران بهبود یافت. با ویزیت بعدی، در 98 درصد از بیماران تحت درمان با آزیترومایسین و 91 درصد از بیماران تحت درمان با آموکسی سیلین/کلاوولانات، بهبودی حاصل شد.
شکست درمان در سه بیمار از گروه آموکسی سیلین/کلاوولانات مشاهده شد و عود در یک بیمار از هر گروه رخ داد. ریشه کنی باکتریولوژیک به ترتیب در 23 از 23 و 21 از 24 بیمار تحت درمان با آزیترومایسین و آموکسی سیلین/کلاوولانات به دست آمد. هر دو دارو به خوبی از سوی بیماران مبتلا به سینوزیت حاد تحمل شدند. دو بیمار (4%) از گروه آزیترومایسین و پنج بیمار (10%) از گروه آموکسی سیلین/کلاوولانات، اختلالات خفیف گوارشی را گزارش کردند.
نتیجه گیری: در بزرگسالان مبتلا به سینوزیت حاد، یک دوره 3 روزه آزیترومایسین به اندازه یک دوره 10 روزه آموکسی سیلین/کلاوولانیک اسید موثر و قابل تحمل بود. یک رژیم دوز به طور قابل توجهی ساده تر و اثر بالینی سریعتر از مزایای آزیترومایسین بود.
مقایسه اثر درمان آزیترومایسین، آموکسی سیلین و کو- آموکسی کلاو در درمان کودکان مبتلا به سینوزیت باکتریایی حاد: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده
در یک تحقیق دیگر که در دانشگاه علوم پزشکی مازندران با سابقه و هدف: درمان تجربی سینوزیت حاد باکتریال اغلب شامل داروهای بتالاکتام است که در دوره‌های 14-10 روزه تجویز می‌شود.
آزیترومایسین یک ماکرولید با سطح بافتی بالا و ثابت است که به دلیل این خاصیت فارماکوکینتیک، قابلیت استفاده یک بار در روز و دوره کوتاه مدت 5-3 روز را دارد. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیرآزیترومایسین نسبت به داروهای بتالاکتام رایج در درمان سینوزیت حاد باکتریال بود.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر کارآزمایی بالینی تصادفی بود. جامعه آماری شامل کودکان 1 ماه تا 14 سال بود که از ابتدای تیر 1388 تا اسفند 1388 به درمانگاه بیمارستان که یک مرکز سطح سوم ارجاعی است، مراجعه نمودند و برای آن‌ها تشخیص بالینی سینوزیت حاد باکتریایی داده شد.
بیماران با کمک پزشک و بر مبنای کامپیوتر به سه گروه تصادفی تقسیم شدند. به گروه اول، آزیترومایسین، به گروه دوم آموکسی سیلین و به گروه سوم کو- آموکسی کلاو (آموکسی سیلین- کلاوونیک اسید) تجویز شد.
علائم و نشانه های بیماری در روزهای مختلف
اطلاعات مربوط به علایم و نشانه‌های بیماری در روزهای 4-2 و 14-10 نیز ثبت گردید. یافته‌ها: 155 بیمار وارد مطالعه شدند که در مقایسه پاسخ به درمان در سه گروه، میزان پاسخ دهی به شکل معنی‌دار در گروه دریافت کننده آزیترومایسین نسبت به گروه دریافت کننده آموکسی سیلین و آموکسی سیلین/کلاوونیک اسید بیشتر بود (به ترتیب 0130/0 = P و 0001/0 = P)؛ اما در بین 2 گروه دریافت کننده آموکسی سیلین و آموکسی سیلین/کلاوونیک اسید، اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (1210/0 = P). استنتاج: با توجه به این مطالعه، نیاز است مطالعات وسیع‌تری انجام شود تا آزیترومایسین به عنوان درمان تجربی خط اول در بیماران سرپایی مورد توجه قرار گیرد.
